മൃതോത്ഥാനം - ഭാഗം - ഒന്ന്

ഇടവപ്പാതി.

ഇടതടവില്ലാതെ, തുള്ളിക്കൊരു കുടം കണക്കേ കോരിചൊരിയുന്ന മഴ.   ഇടക്കിടെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ഇടിവെട്ടും, മിന്നലും.

രാത്രിയോ, പകലോ എന്നുള്ള വകഭേദമില്ലാതെ മഴ പെയ്യുവാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കോരിച്ചൊരിയുന്ന പേമാരിയില്‍, സൂര്യന്‍ ഉദിക്കുന്നതോ, അസ്തമിക്കുന്നതോ, ഉലകം അറിയുന്നത് പോലുമില്ല. മനുഷ്യരായ മനുഷ്യര്‍ മുഴുവന്‍ അത്യാവശത്തിനല്ലാതെ പുറത്തേക്ക് പോലും ഇറങ്ങുന്നില്ല. 

സമയം സന്ധ്യയാവാറായിരിക്കുന്നു.   പ്രദേശമാകെ ഇരുട്ടു പരക്കാനും  തുടങ്ങി. വല്ലപ്പോഴും കുട ചൂടി നടന്നു നീങ്ങുന്ന ചില മനുഷ്യരെ ഒഴിച്ചാല്‍ ആരും തന്നെ റോഡിലൂടെ പോകുന്നില്ല എന്നു വേണം പറയാന്‍. അടച്ചിട്ട കടയുടെ മുന്‍പിലുള്ള ചാച്ചിറക്കില്‍, സെല്‍വി, മുത്തുവിനെ തന്റെ കീറിയ സാരി തുമ്പാല്‍ പുതപ്പിച്ച്, ശരീരത്തോട് ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു. അട്ടയെപോലെ അവന്‍ അമ്മയെ പിടിച്ചിറുക്കി. സംസാരിക്കാന്‍ പോലും അവന് ശേഷിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.

കണ്ണാ, ഉനക്ക് പശിക്കറത് എന്ന് എനിക്ക് തെരിയും കണ്ണാ. നാന്‍ എന്ന സെയ്‌വ മുടിയും? രണ്ട് നാളാച്ച്, കുപ്പി, പാട്ട, പളയ പേപ്പര്‍ വാങ്കതുക്ക് പോകവേ മുടിയലേ. കയ്യിലിരുന്ത  കാസുക്കു താന്‍, നേത്തെ സായം കാലത്ത് ഉനക്ക് വടൈ വാങ്കി തന്ട്രത്.   നീ ഇപ്പടി പശിച്ചിരുക്കത് ഈ അമ്മാക്കു പാക്കവേ മുടിയലെ കണ്ണാ . പാക്കവേ മുടിയലെ.

നടുങ്ങുന്ന ഒരു ഇടിമിന്നലിന്നു പുറകെ, ശക്തിയേറിയ ഒരു ഇടിവെട്ടും വന്നതോടെ മുത്തു അമ്മയുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് ഒന്നു കൂടെ ചേര്‍ന്നിരുന്നു. കോരിച്ചൊരിയുന്ന ആ മഴയത്തും, മുത്തു തന്നോടു ചേര്‍ന്നിരുന്നപ്പോള്‍ സെല്‍വിക്കു തന്റെ ശരീരം പൊള്ളുന്നതുപോലെ തോന്നി. മാത്രമല്ല മുത്തുവിന്റെ ശരീരം വിറക്കുന്നുമുണ്ട്. ആണ്ടവാ, മുരുകാ,എന്‍ കൊളന്തയെ കാപ്പാത്തുങ്കോ.  കാലൈ മുതൽ, എന്‍ കണ്ണൻ ഒന്നുമേ സാപ്പിട്ടതില്ലൈ   കടവുളേ.

മഴ തെല്ലൊന്നൊതുങ്ങിയതും. സെല്‍വി മുത്തുവിനേയും ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു റോഡിലൂടെ നടന്നു.    അല്ല ഓടുകയായിരുന്നു. നായ്ക്കനാലിലെ, നാരായണന്‍ നായരുടെ ഹോട്ടലിന്റെ ഉള്ളിലേക്കവള്‍ കയറി. ഇടിവെട്ടും, മിന്നലും, കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയും കാരണമാവാം, ഹോട്ടലില്‍ നാരായണന്‍ നായരല്ലാതെ വേറെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

സാര്‍, രണ്ട് നാളാച്ച്, ഒന്നുമേ സാപ്പിട്ടതില്ലെ സാര്‍. യതാവതു എന്‍ കൊളന്തക്ക്  മട്ടും സാപ്പിടതുക്ക് കൊടുക്ക് സര്‍.  കൊളന്തക്ക് രൊമ്പ കാച്ചില്‍ സര്‍.

കണ്ടാല്‍ തന്നെ പിച്ചക്കാരിയെന്നു തോന്നുന്നത് കാര ണമാവാം, നാരായണന്‍ നായര്‍ പറഞ്ഞു, ബിരിയാണി ഇരുക്ക്, ബീഫ് ഫ്രൈ ഇരുക്ക്, പൊറോട്ടാ ഇരിക്ക്, ഇനീം ഐറ്റംസ് കുറേ ഉണ്ട്. കാശുണ്ടാ കയ്യില്‍? കാശുണ്ടേൽ എന്തു വേണേലും തരാം.

സാര്‍ കാശ് കിടയാത് സാർ.    ഇന്നേക്ക് കടം കൊട് സര്‍.   കൊളന്തക്കു മട്ടും പോതും സാർ.   കാസ് നാന്‍ നാളൈ കൊടുപ്പേന്‍. മുത്തുവിനെ അരികില്‍ നിര്‍ത്തി അവള്‍ പറഞ്ഞു.

പിന്നേ!  നാരായണന്‍ കട നടത്തുന്നത്, കണ്ണിക്കണ്ട പാണ്ടി വേശ്യകള്‍ക്ക് ഓസിനു ഭക്ഷണം കൊടുക്കാനല്ലെ. ഇമ്മിണി പുളിക്കും. ഇറങ്ങി പോടീ നിന്റെ കുട്ടീനേം കൂട്ടി, ഞാന്‍ എന്റെ കടയടച്ച് വീട്ടില്‍ പോകാന്‍ നോക്കട്ടെ. പണ്ടാരമടങ്ങിയ മഴ കാരണം, രണ്ട് ദിവമായി കച്ചവടം നടന്നതുമില്ല, ഇനീപ്പോ എരക്കാന്‍ നടക്കണോര്‍ക്ക് ഓസിന്നു കൊടുക്കേം വേണം. പോ, പോ, വേഗം കടേന്ന് ഇറങ്ങി പോ നീ നിന്റെ ചെക്കനേം കൂട്ടി.

സാര്‍, അപ്പടി സൊല്ലാതെ സാര്‍. നാന്‍ വേശ്യ അല്ല സാര്‍. എനിക്കൊന്നുമേ വേണ സാര്‍. എന്‍ കൊളന്തക്ക് സാപ്പിടതുക്ക് യതാവത് കൊടുങ്കോ സര്‍. സെൽ‍വി നാരായണന്‍ നായരുടെ കാലില്‍ വീണു. ആ കാലുകളില്‍ മുറുകെ പിടിച്ച് അവള്‍ ഈര്‍പ്പം ഊറുന്ന തറയില്‍ കിടന്നു.

നാരായണന്‍ നായര്‍, സെൽവിയെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചു. എന്ന വേണം ഉനക്കിപ്പോ?

സാര്‍, എന്‍ കൊളന്ത നേരത്തോടു നേരമാച്ച് ഒന്നുമേ സാപ്പിടില്ലയെ. യതാവതു കൊടുങ്കു സാര്‍. മുരുകനാണേ സത്യം. രണ്ട് നാളുക്കുള്ളില്‍ നാന്‍ പണം കൊടുത്തിടറേൻ സാര്‍. ദയവു സെയ്ത് എന്‍ കൊളന്തക്കു മട്ടും യതാവതിരുന്താൽ കൊടുങ്കോ സാര്‍, പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് സെല്‍വി പുലമ്പികൊണ്ടേയിരുന്നു.

കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് പത്ത് പതിനാലു വര്‍ഷങ്ങളായിട്ടും കുട്ടികള്‍ ഇല്ലാതിരുന്ന നാരായണന്‍ നായരുടെ മനസ്സലിഞ്ഞു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ, അയാള്‍ പിന്നിലെ മുറിയിലേക്ക് പോയി ഒരു വാഴയിലക്കീറുമായി വന്നു.

ഇരിക്കടീ നീ നിന്റെ ചെക്കനേം കൂട്ടി. അയാള്‍ മേശപുറത്ത് വാഴയിലക്കീറിട്ടു.

വിറച്ചു നില്‍ക്കുകയായിരുന്ന മുത്തുവിനെ സെല്‍വി പിടിച്ച് ബഞ്ചില്‍ ഇരുത്തി, ഒപ്പം അവളും ഇരുന്നു.

അടുക്കളയില്‍ പോയ നാരായണന്‍ നായര്‍, കോഴി ബിരിയാണി നിറച്ച പാത്രവുമായി വന്നു, ഇലക്കീറില്‍ ബിരിയാണി വിളമ്പി. പിന്നേയും പോയി, തൈരും, പപ്പടവും, അച്ചാറുമായി വന്ന് അതും വിളമ്പി.

തണുത്ത് വിറക്കുന്ന മുത്തുവിനെ തന്റെ ശരീരത്തിനോട് ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് സെൽ‍വി, ബിരിയാണി, ഉരുളകളാക്കി ഉരുട്ടി മുത്തുവിനെ ഊട്ടി, അവന്റെ വയറു നിറയും വരെ. നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നാരായണന്‍ നായര്‍ അതു നോക്കി നിന്നു.

വയറു നിറഞ്ഞു അമ്മാ എന്ന് മുത്തു പറഞ്ഞപ്പോ‍ള്‍ സെൽവി മകനെ ഊട്ടുന്നതു നിറുത്തി. അവശേഷിച്ചിരുന്ന രണ്ടുരുള ചോറ് അവൾ‍ കഴിച്ചു തീർക്കും മുന്‍പായി തന്നെ നാരായണൻ നായർ പിന്നേയും ബിരിയാണി ആ ഇലയിൽ ‍ വിളമ്പി.

വേണ സാർ‍. ഇതും മട്ടും പോതും. ഉങ്കൾ മനുജൻ അല്ലയേ, കടവുൾ താൻ‍.  സെൽവി പുലമ്പി.

നീ വേഗം കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു പോ പെണ്ണേ. ദാ മഴ വീണ്ടും വരുന്നു. എനിക്കും എന്റെ വീട്ടില്‍ പോണം.

ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കൈയ്യും കഴുകി, ബെഞ്ചില്‍ കിടന്നുറങ്ങുകയായിരുന്ന മുത്തുവിനെ എടുത്ത് , ചുമലിലിട്ട്, അവൾ നാരായണൻ നായരോട് പറഞ്ഞു; ഏൻ അപ്പാ കൂടെ ഇപ്പടി സെയ്തതില്ലൈ അണ്ണാ, ഉങ്കള്‍ സെയ്ത ഉദവി, ഞാനും, എന്‍ കൊളന്തയും,  മറക്കവില്ലൈ.  റൊമ്പ നണ്ട്രി സാർ. കളമ്പറേൻ.

ഈ മഴപെയ്യുന്ന നേരത്ത് നീ എങ്ങോട്ടാണ്ടീ പനി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന  ഈ  ചെക്കനേം വച്ച് പോണേ? നീയും ചെക്കനും, ഇന്ന് കടയില്‍ കിടന്നുറങ്ങിക്കോ. പുറത്ത് നല്ല മഴയാ. നാളെ രാവിലെ ഞാന്‍ നാലു മണിക്ക് വന്ന് കട തുറക്കുമ്പോള്‍ എഴുന്നേറ്റ് പൊക്കോണം എങ്ങോട്ടെങ്കിലും. പിന്നെ എന്നെ ശല്യപെടുത്താന്‍ നില്‍ക്കരുത്.

സാര്‍, നീങ്ക കളവുടാകും. നീങ്ക എപ്പടി സൊന്നാ അതു മട്ടും താന്‍. ഉയിരേ കൊടുത്തിറേന്‍.

ഉയിരൊന്നും നീ തരേണ്ട, പക്ഷെ നാളെ രാവിലെ കട തുറന്നതും, നിന്നേം, കുട്ടിയേം ഇവിടെ കണ്ടു പോകരുത്, മനസ്സിലായോ?

സാര്‍, പുരിഞ്ചത്. എതുക്ക് നാളെ കാലെ വരൈ കാത്തിരുപ്പത്? പശിയിരുന്തതിനാല്‍ താൻ ഉങ്ക കടയിൽ വന്തു തൊന്തരവു പണ്ണിയിട്ടേ.  ഇപ്പോ പശിയടങ്കിയിരിക്കെ. മുത്തുക്ക് കാച്ചില്‍ ഇരിപ്പത് പോട്ടും, ഉങ്ക അതു പ്രച്ചനമാക്കി വെച്ചിടാതുങ്കോ. ഞാൻ എൻ കൊളന്തയെ തൂക്കി കളമ്പറേൻ.

നേരം വൈകി വീട്ടിലെത്തിയാൽ, അലമുറയിടുന്ന ജാനകിയുടെ മുന്‍പിൽ പറഞ്ഞു നില്‍ക്കാൻ മറ്റു വാക്കുകളില്ലാത്തതിനാൽ‍, സെൽ‍വിയേയും, മുത്തുവിനേയും പുറത്താക്കി, നാരായണൻ‍ നായർ‍ കടയുടെ പലകകള്‍ ഇട്ടു, കടയടച്ചു , ശേഷം, തന്റെ സൈക്കിളില്‍ കയറി വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

ഉറക്കം തൂങ്ങി വീഴുന്ന മുത്തുവിനെ, തോളത്തെടുത്ത്, ചാറ്റൽ ‍ മഴയിലേക്ക് സെൽവി ഇറങ്ങി. അമ്മയുടെ ചുമലിൽ തല ചായ്ച്ച് മുത്തു ഉറങ്ങാൻ‍ തുടങ്ങി.

അല്ലെങ്കിലേ, പനിച്ച് വിറക്കുന്ന തന്റെ മകന്റെ ശരീരത്തില്‍ ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന മഴ തുള്ളികള്‍ വീഴാതിരിക്കുവാൻ‍, തന്റെ, കീറിയ സാരി തുമ്പ് കൊണ്ട് മുത്തുവിന്റെ തല മറച്ച് അവനെ, തന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് ഇറുകെ പുണർ‍ന്നുകൊണ്ട് സെൽ‍വി റെയിൽ‍വേ സ്റ്റേഷന്റെ പ്ലാറ്റ് ഫോം ലക്ഷ്യമാക്കി കാലുകൾ വലിച്ചു വച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു..

തുടരും...