കൈതൊഴില്‍

പത്താം ക്ലാസിലെ പരീക്ഷയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ അവധിക്കാലത്ത് ഒരോരോ ബന്ധുഗൃഹങ്ങളില്‍ മൂന്നും നാലും ദിവസം പോയി താമസിച്ച്, മൂക്കുമുട്ടെ ഭുജിച്ച്, പ്രത്യേകിച്ചും, മത്സ്യ മാംസാദികള്‍, ശരീരം കൊഴുപ്പിച്ച്, ചുരുക്കം പറഞ്ഞാല്‍ തിന്നുങ്കു കുത്തി നടന്നിരുന്ന കാലം. ഇനി പോകാന്‍ ബന്ധുഗൃഹങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ വന്ന അവസരത്തില്‍, അല്ലെങ്കില്‍, നമ്മളെ ഇനിയും എന്റര്‍ടെയിന്‍ ചെയ്യാനുള്ള മനോധൈര്യം ബന്ധുക്കള്‍ക്ക് മൊത്തമായി നഷ്ടപെട്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍, ഊരു തെണ്ടല്‍ അവസാനിപ്പിച്ച്, പ്ലാസ്റ്റിക്ക് കവറില്‍ സ്വന്തം ഷര്‍ട്ടും, മുണ്ടും, ചുരുട്ടിപൊതിഞ്ഞ് സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് ചുമരിലേക്കടിച്ച പന്തുപോലെ തിരിച്ചു വന്ന്, അച്ഛന്റെ ഭീഷണിക്കു വഴങ്ങി കടയില്‍ പോക്ക്, മോത്തിയെ കുളിപ്പിക്കല്‍, തെങ്ങിന് വെള്ളം നനക്കല്‍, തുടങ്ങിയ ബോറന്‍ പണികള്‍ ചെയ്ത് ജീവിതത്തോട് തന്നെ വിരക്തി തോന്നിതുടങ്ങിയ സമയം.

വൈകീട്ട്, പതിവുപോലെ ചായക്കൊപ്പം, വിശപ്പടക്കാന്‍ ഒന്നും കിട്ടാതിരുന്നതിനാല്‍, സ്റ്റാമിനക്ക് വേണ്ടി മാത്രമായി, രാവിലെ മിച്ചം വന്ന റബ്ബര്‍ഷീറ്റു പോലെയുള്ള മൂന്നു ചപ്പാത്തിയില്‍ ഒന്ന് മോത്തിക്ക് കൊടുത്തിട്ട് അവന്‍ കഴിക്കാതിരുന്നപ്പോള്‍ അമ്മ മാറ്റി വച്ചിരുന്ന രണ്ട് ചപ്പാത്തി വെറുതെ ചുരുട്ടി വായിലേക്ക് കുത്തിനിറച്ച് ചവച്ചരച്ചിട്ടും ഇറങ്ങാതെ വന്നപ്പോള്‍, ചൂടു ചായ തൊണ്ടയില്‍ ഒഴിച്ച് കുതിര്‍ത്തി കുത്തിയിറക്കി നേരേ വിട്ടു പാര്‍ക്കിലേക്ക്. കൂട്ടുമാരുമൊത്ത് കുത്തിമറിയാന്‍. കാല്‍നടയായല്ല, മറിച്ച്,. ടയറാണോ ട്യൂബാണോ പുറത്ത് എന്നറിയണമെങ്കില്‍ തൊട്ടുനോക്കേണ്ട അവസ്ഥയുള്ള, എന്റെ പ്രീമിയര്‍ ഹവായ് പോലെ തേഞ്ഞില്ലാതായ രണ്ട് ടയറുകളുള്ള എന്റെ ഹീറോ സൈക്കിളില്‍.

പാര്‍ക്കില്‍ എത്തി ക്രിക്കറ്റ് കളി തുടങ്ങാന്‍ പോകുന്നതിനല്പം മുന്‍പാണ്, തലമൂത്ത നേതാവൊരുത്തന്‍ കേട്ടാല്‍ അറക്കുന്ന ആ വൃത്തികേട് പറഞ്ഞത്. ഇനിമുതല്‍ പാര്‍ക്ക് ടീമില്‍ ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കണമെങ്കില്‍, പുതിയതായി വാങ്ങാന്‍ പോകുന്ന ബാറ്റിനും, സ്റ്റംപ്സിനും, ബോളിനും മറ്റും ഷെയര്‍ നല്‍കണമെന്ന്.

ചെരുപ്പ് വാങ്ങാന്‍ തന്ന കാശെടുത്ത് സിനിമയും, കൊളമ്പോ ഹോട്ടലില്‍ കയറി രണ്ട് ദിവസം ഇറച്ചിയും പൊറോട്ടയും തിന്ന വകയില്‍ മാതാപിതാക്കളുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും കേട്ടതിന്റെ പുളിപ്പ് ചെവിയില്‍ നിന്ന് മാറി വരുന്നതേയുള്ളൂ അതിന്റെ ഇടയിലാ ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാന്‍ പൈസ ചോദിക്കുന്നത്.

പൈസ കൊടുക്കാന്‍ തയ്യാറാണെന്ന് പറഞ്ഞ് ഒട്ട് മിക്ക സുഹൃത്തുക്കളും കയ്യും കാലും പൊക്കിയപ്പോള്‍, ഞാന്‍ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഒരരുകില്‍ മാറി ഈ സംഘര്‍ഷാവസ്ഥയില്‍ നിന്നും എങ്ങിനെ പുറത്തു കടക്കാം, അനുകൂലികളെ എങ്ങിനെ വിഘടിപ്പിക്കാം എന്ന തന്ത്രം തലപുകഞ്ഞാലോചിക്കുകയായിരുന്നു.

കുത്തിത്തിരുപ്പുണ്ടാക്കുന്ന കഴിവ് ജന്മനാ കിട്ടിയിട്ടുള്ളതിനാല്‍ (ഇന്‍ബോണ്‍ ടാലന്റ്), അധികം നേരം ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. അയല്പക്കത്ത് താമസിക്കുന്നവരും, അടുത്ത ചങ്ങാതിമാരുമായ കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കളെ സൈഡിലേക്ക് മാറ്റി നിറുത്തി കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു. ഒന്നാമത്തെ കാര്യം, ഈ സീസണില്‍ കളിക്കാന്‍ പറ്റിയത് ഫുട് ബോളാണ്, അതും അമ്പലപ്പറമ്പില്‍. രണ്ടാമത്തെ കാര്യം ഇവിടെ ഷെയര്‍ കൊടുക്കുന്ന കാശുണ്ടെങ്കില്‍ നമ്മുക്ക് എല്ലാവര്‍ക്കും കൂടി തേക്കടിക്കൊരു ടൂറു പോകാം.

ടൂറെന്ന് കേട്ടതും, പിന്മൊഴിയില്‍ നിന്നും മറുമൊഴിയിലേക്ക് കാലു മാറിയതുപോലെ, ചില ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാര്‍ ഫുട്ബാള്‍ കളിയിലേക്കു കളം മാറ്റി ചവിട്ടിയതിന്റെ പരിണിതഫലമായി മറുമൊഴി ആര്‍ട്സ് ആന്റ് സ്പോര്‍ട്സ് ക്ലബ്ബ് രൂപം കൊള്ളുകയും, അന്നു മുതല്‍ പാര്‍ക്കില്‍ നിന്നും മറുമൊഴി ക്ലബ്ബിന്റെ ആസ്ഥാനം അമ്പലപറമ്പിലേക്ക് മാറ്റുകയും ചെയ്തു.

ഫുട് ബോള്‍ ഒരെണ്ണം വിറകുപുരയില്‍ കിടന്നതെടുത്ത്, പഞ്ചറൊട്ടിച്ച്, കാറ്റടിച്ച്, പിറ്റേന്നു മുതല്‍ ഞങ്ങള്‍ മറഡോണയായും, പെലെയായും സങ്കല്പിച്ച് അമ്പലപറമ്പില്‍ പന്തുകളി തുടങ്ങി. ടീമിലെ അംഗസംഘ്യ ദിനം പ്രതി മറുമൊഴി പോലെ വര്‍ദ്ധിച്ചു വന്നു.

ആഴ്ച ഒന്നു കഴിഞ്ഞുകാണണം, പന്തുകളി കഴിഞ്ഞ് വിയര്‍പ്പ് പോകാന്‍ ഓലമടലില്‍ ചമ്രം പടഞ്ഞിരുന്ന് വിശ്രമിക്കുന്ന നേരത്താണ് ഒന്നുമില്ലായ്മയില്‍ നിന്നും വിഭൂതിയുണ്ടാക്കുന്ന പട്ട ഭാബയെ പോലെ, ശൂന്യതയില്‍ നിന്നും അനില്‍ എന്ന നമ്മുടെ സുഹൃത്ത് ഒരു ചോദ്യമെടുത്ത് എനിക്ക് നല്‍കിയത്. അല്ല നമ്മുടെ തേക്കടി യാത്ര എന്തായി?

കാലില്‍ കിടക്കുന്ന വെളുത്ത പുറവും, നീല അടിവശവും വാറുമുള്ള പുതിയ പാരഗണ്‍ ഹവായ് ചപ്പലില്‍ നോക്കി ഞാന്‍ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു. ഈ ചെരുപ്പിനുള്ള കാശ് രണ്ട് ദിവസം മുന്‍പ് തന്നത് തന്നെ ഒരു മാസത്തേക്ക് അഞ്ചിന്റെ നയാ പൈസ ചോദിക്കില്ല എന്ന ഉറപ്പിന്മേലാണെന്ന കാര്യം എനിക്കല്ലേ അറിയൂ. ചോദിക്കില്ല, ചോദിക്കാതെ അടിച്ചു മാറ്റാം എന്ന കോണ്‍ഫിഡന്‍സുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഇനി ഒരു മാസത്തേക്ക് അഞ്ചിന്റെ നയാ പൈസ ചോദിക്കില്ല എന്ന ഉറപ്പും അമ്മക്ക് നല്‍കി. അതിന്റെ ഇടയിലാ ഇനിയിപ്പോ തേക്കടി യാത്ര.

പത്താം ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞതിനാലും, പ്രായപൂര്‍ത്തിയെത്തിയതിനാലും, എവിടെ പോയാലും വിശക്കുമ്പോള്‍ സ്വന്തം വീട്ടിലോട്ട് വരാതെ എങ്ങോട്ട് പോകാന്‍ എന്ന തിരിച്ചറിവുള്ളതിനാലും, ഞങ്ങളുടെയെല്ലാം മാതാപിതാക്കള്ക്ക്‍, ഞങ്ങള്‍ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ടൂറ് പോകണമെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വിടാന്‍ ഒരു പ്രശ്നവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ പണം ചോദിക്കരുതെന്ന് മാത്രം.

തേക്കടിയിലേക്കൊരു യാത്ര എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ ചേര്‍ന്ന് എന്റെ യാത്രാക്കൂലിയുടെ ഒരു പങ്കെടുത്താലും, സ്വന്തമായി ഒരു അമ്പതു രൂപയെങ്കിലും വേണം കയ്യില്‍ വേണമല്ലോ. എന്തിനും വഴിയുണ്ടാക്കാം എന്ന ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ, ആത്മബലത്തിനു കൂട്ടായി,എന്തിനും എന്നെ പിന്‍ തുണക്കുന്ന അനില്‍ എന്ന ചങ്ങാതി ഒപ്പമുണ്ടല്ലോ എന്ന ധൈര്യത്തോടെ അടുത്ത ശനിയാഴ്ച തേക്കടിയില്‍ പോകാമെന്നും, ഞായറാഴ്ച തിരിച്ചു വരാമെന്നുമുള്ള ട്രാവല്‍ അജണ്ട ആ മീറ്റിങ്ങില്‍ വച്ചു തീരുമാനിച്ച് അരക്കിട്ടുറപ്പിച്ചു.

ഒരാഴ്ച സമയമുണ്ട്. അതിന്നുള്ളില്‍ അമ്പതു രൂപ ഉണ്ടാക്കുവാനുള്ള മാര്‍ഗ്ഗം എന്താണെന്നുള്ള ചിന്ത മാത്രമായി ആ രാത്രി മുതല്‍ എന്റെ തലയില്‍.

പിറ്റേന്ന് പകല്‍ സമയം തെങ്ങിന്റെ നനയും, കിളയുമെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വെറുതെ ഒന്നു വിശ്രമിക്കുന്ന സമയത്താണ് അച്ഛന്‍ പറയുന്നത് കേട്ടത്. ഇങ്ങനെ വെറുതെ ഇരുന്ന് മെയ്യനങ്ങാതെ തിന്നുന്ന നേരം വല്ല കൈതൊഴിലും പഠിക്കാന്‍ പോടാ, ഭാവിയില്‍ ഗുണമുണ്ടാകും.

അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു നാവെടുത്തില്ല! വടക്കേ പറമ്പില്‍ തേങ്ങയൊരെണ്ണം വീഴുന്ന ഒച്ചകേട്ടതും, എന്റെ മനസ്സില്‍ ആശയം വിരിഞ്ഞു. ശരിയച്ഛാ, കൈതൊഴിലൊരെണ്ണം ഉടന്‍ തന്നെ പഠിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നതാണ് എന്നു മനസ്സില്‍ കരുതുകയും ചെയ്തു.

അന്നുച്ഛക്ക് അച്ഛനും, അമ്മയും ഉച്ചമയക്കത്തിലായിരുന്ന നേരത്ത്, കൈതൊഴില്‍ പഠനത്തിന്റെ ഹരിശ്രീ ഞാന്‍ കുറിച്ചു. ഉത്ബോധനം ആദ്യം സ്വന്തം വീട്ടില്‍ നിന്നും എന്ന് പറഞ്ഞതു പോലെ തന്നെ, മോഷണവും ആദ്യം സ്വന്തം വീട്ടില്‍ നിന്നു തന്നെ. വിറകുപുരയില്‍ കൂടിയിട്ടിരുന്ന തേങ്ങകളില്‍ വിളഞ്ഞത് നോക്കി പത്തെണ്ണം ഒരു ചാക്കിലാക്കി കെട്ടിയതിനുശേഷം, തൊട്ടടുത്ത വീട്ടില്‍ താമസിക്കുന്ന അനിലിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് വന്ന്, ചാക്ക് കെട്ട് പൊക്കി ചുമന്ന് ഞങ്ങളുടേ പറമ്പിന്റെ തൊട്ടപ്പുറത്തെ ആള്‍താമസമില്ലാത്ത പറമ്പിലൂടെ വര്‍ഷക്കാലത്തൊഴുകുകയും, വേനല്‍ക്കാലത്ത് ഉണങ്ങി വരണ്ട് കിടക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തോട്ടിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പച്ച ചെടികള്‍ക്കിടയില്‍ ടേം ഡെപ്പോസിറ്റ് ചെയ്തു.

പൈസയുണ്ടാക്കാനുള്ള എന്റെ ഉദ്യമത്തില്‍ പങ്കാളിയായി ചേര്‍ന്ന അനിലിന് എന്റെ ടൂര്‍ ഫണ്ടിലേക്ക് എന്തെങ്കിലും ഉദാരമായി സംഭാവന ചെയ്യണമെന്ന ഉള്‍വിളി തോന്നുകയും, എന്നെ കൂട്ടി അവന്റെ വീട്ടില്‍ പോയി ആറ് തേങ്ങയുമെടുത്ത്, തോട്ടിലേക്ക് ഞങ്ങളുടെ ദൌത്യസേന വീണ്ടും ഷട്ടിലടിച്ചു.

തേങ്ങാവെട്ടുകാരന്‍ ആന്റോവിന്റെ കടയില്‍ കൊടുത്താല്‍ തേങ്ങക്കൊന്നിന്, മറ്റുള്ള തേങ്ങവെട്ടുകാര്‍ തരുന്നതിലും ഇരുപത്തഞ്ചു പൈസ കുറവേ തരൂ എങ്കിലും കാശ്, റൊക്കമായി തരുമെന്നതിനാല്‍ തേങ്ങകള്‍ എന്തായാലും ആന്റോവിന്റെ കടയില്‍ തന്നെ കൊടുക്കാം എന്ന് ഞങ്ങള്‍ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു.

മൊത്തം തേങ്ങ പതിനാറായി. അഞ്ചാറു തേങ്ങ കൂടെ കിട്ടിയാല്‍ അമ്പത് രൂപ ഉറപ്പായി. രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടും ആറ് തേങ്ങക്കുള്ള മാര്‍ഗം ഞങ്ങളുടെ മുന്‍പില്‍ തെളിഞ്ഞില്ല എങ്കിലും, മൂന്നാമത്തെ ദിവസം രാവിലെ പുട്ടിന് ചിരകാന്‍ തേങ്ങയെടുക്കാന്‍ വിറകുപുരയില്‍ പോയ അമ്മയുടെ മുന്‍പില്‍ തേങ്ങകള്‍ മോഷണം പോയത് തെളിഞ്ഞു.

അതേ, നിങ്ങളൊന്നിങ്ങോട്ട് വന്നേ. അമ്മ തൊണ്ട പൊട്ടുമാറുച്ഛത്തില്‍ അച്ഛനെ വിളിച്ചു. പത്രം വായിക്കുകയായിരുന്ന അച്ഛന്‍ പത്രം മടക്കി വെച്ച്, വിറകുപുരയിലേക്ക് പാഞ്ഞു. ചെവി വട്ടം പിടിച്ച് ഒന്നുമറിയാത്തതുപോലെ ഞാന്‍ എന്റെ പല്ലില്‍ ബ്രെഷ് കൊണ്ട് ആഞ്ഞുരച്ചു.

തെങ്ങു കയറിയപ്പോ മുപ്പത് തേങ്ങ വീട്ടുചിലവിന് മാറ്റി ഇട്ടിരുന്നതാ. തെങ്ങ് കയറിയിട്ട് ആഴ്ച രണ്ടായിട്ടില്ല അപ്പോഴേക്കും ദാ ഇനി തേങ്ങ അഞ്ചാറെണ്ണമേയുള്ളൂ. നമ്മുടെ തേങ്ങയൊക്കെ ആരോ മോഷ്ടിച്ച് കൊണ്ട് പോയിട്ടുണ്ട്.

ഞാനുള്ളപ്പോ ഇവിടുന്ന് ആരു തേങ്ങ മോഷ്ടിക്കാനാടീ. നെഞ്ചു വിരിച്ചുകൊണ്ട് അച്ഛന്‍ അതു ചോദിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് ചിരി പൊട്ടിയെങ്കിലും വായില്‍ പേസ്റ്റും ബ്രഷും ഉള്ളതു കാരണം പുറത്തേക്ക് ശബ്ദം അധികം വന്നില്ല.

നിനക്ക് തെറ്റിയതായിരിക്കും അല്ലാതെ തേങ്ങയൊന്നും ആരും ഇവിടുന്ന് കൊണ്ട് പോവില്ല, അച്ഛന്‍ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോള്‍, അമ്മക്കും ഒരു സംശയം, ഇനി തെറ്റിയതായിരിക്കുമോ. തെളിഞ്ഞു കത്താതെ, ആ തിരി എന്തായാലും അവിടെ കെട്ടു.

ദീര്‍ഘ നിശ്വാസമുതിര്‍ത്തുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പല്ലുതേപ്പവസാനിപ്പിച്ചു.

അഞ്ചാറു തേങ്ങ കൂടി സംഘടിപ്പിക്കാതെ കൈതൊഴില്‍ പഠനം അവസാനിക്കുന്നില്ല എന്നതിനാല്‍ അന്നുച്ഛക്ക്, പതിവുപോലെ അച്ഛനും, അമ്മയും, ഉച്ചമയക്കത്തിലായിരുന്ന സമയത്ത്, ഞങ്ങളുടേയും, അനിലിന്റേയും വീടിന്റെ ബോര്‍ഡറിലുള്ള ഒരു തെങ്ങില്‍ തളപ്പിട്ട് ഞാന്‍ കയറി. അനില്‍ സെക്ക്യൂരിറ്റി കാരനെ പോലെ പരിസരം വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് തെങ്ങിന്റെ അടിയിലും നിന്നു. തെങ്ങില്‍ മുന്‍പ് പലപ്പോഴും കയറിയിട്ടുള്ളതിനാല്‍ സഭാകമ്പം തീരെയില്ലായിരുന്നു. തെങ്ങിന്റെ മുകളിലെത്തി, വിളവ് അല്പം കുറഞ്ഞതാണെങ്കിലും, ഒരു കുലയില്‍ നിന്നും ആറു നാളികേരങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി പിരിച്ചെടുത്ത്, അനിലിന്റെ പറമ്പിലേക്കെറിഞ്ഞ് ഞാന്‍ താഴെ ഇറങ്ങി.

ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും കൂടി ആറു തേങ്ങകളും, തേങ്ങപൊളിക്കാനുള്ള കുറ്റിക്കോലും, വെട്ടുകത്തിയുമായി തോട്ടിലെത്തുകയും, തോട്ടില്‍ വച്ച് തന്നെ രണ്ട് പേരും മാറി മാറി ഉത്സാഹിച്ച് പഴയതും, ഇപ്പോഴിട്ടതും ചേര്‍ത്ത്, ഇരുപത്താറു തേങ്ങകളും പൊതിച്ച്, ഉടച്ച് വെള്ളം കളഞ്ഞ് ചാക്കിലാക്കി കെട്ടി ഭദ്രമാക്കുകയും ചെയ്തു.

കുറ്റിക്കോല്‍, വെട്ടുകത്തി എന്നിവ വീട്ടില്‍ അതാതിന്റെ സ്ഥാനത്ത് കൊണ്ട് ചെന്ന് വച്ചതിനു ശേഷം, അനിലിന്റെ സൈക്കിള്‍ തോട്ടിന്നരികിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന് (അവന്റെ സൈക്കിളിന്റെ ടയര്‍ നല്ലതാ), തേങ്ങ ചാക്ക് കാരിയറില്‍ വച്ച് കെട്ടി, ഡബ്ബിള്‍ വച്ച് അന്റോവിന്റെ കടയിലേക്ക് പറന്നു.

ഞാനും അനിലും കൂടി തേങ്ങാ ചാക്കും തൂക്കിയെടുത്ത് ആന്റോവിന്റെ കടയിലേക്ക് ചെന്നു.

ചാക്കഴിച്ച് നല്ല വലുപ്പമുള്ള തേങ്ങ കണ്ടിഷ്ടപെട്ട ആന്റോ തേങ്ങായൊന്നിനു 2.25 പൈസ കണക്കില്‍ ഇരുപത്തിയാറു തേങ്ങക്ക് 58 രൂപ 50 പൈസ വില കണക്കാക്കുകയും ചെയ്തു.

അമ്പതു രൂപ പ്രതീക്ഷിച്ചു വന്ന ഞങ്ങള്‍ 58.50 പൈസ ലഭിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍, അധ്വാനത്തിന്റെ ഫലം ഈശ്വരന്‍ തരും എന്നെല്ലാവരും പറയുന്നതെത്ര ശരിയെന്നാലോചിച്ച് അത്ഭുതം കൂറി.

മക്കളെ, പൈസ വൈകീട്ട് വന്ന് വാങ്ങിക്കോ, ഞാനിപ്പോ കൊപ്രക്കളത്തിലൊന്ന് പോയിട്ട് വേഗം വരാം എന്ന് മൂന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍, എതിര്‍ത്തു പറയേണ്ട കാര്യം ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, കാരണം തേക്കടിക്ക് പോകുവാന്‍ ഇനിയും ദിവസം ബാക്കി.

വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയി, വൈകീട്ടത്തെ ചായകുടി കഴിഞ്ഞ് പതിവുപോലെ അമ്പലപറമ്പിലെ പന്തുകളി കഴിഞ്ഞ് വിശ്രമിക്കുന്ന നേരത്താണ്, ആന്റോവിന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നും പൈസ വാങ്ങിയില്ല ഇതുവരെ എന്ന കാര്യം എനിക്കോര്‍മ്മ വന്നത്.

അനിലിനേയും കൂട്ടി സൈക്കിളെടുത്ത് വേഗം ചവിട്ടി ആന്റോവിന്റെ കടയിലേക്ക്. സൈക്കിള്‍ സ്റ്റാന്റിലിട്ട് ഞങ്ങള്‍ കടക്കുള്ളിലേക്ക് ചെന്നു.

ആന്റോ തേങ്ങയുടെ കാശ്?

കുറുമാനേ, നിനക്കറിയാമല്ലോ, ആന്റോ പറഞ്ഞാല്‍ പറഞ്ഞതാ. ആന്റോ എന്നും കാശ് റൊക്കമായി കൊടുക്കും അല്ലാതെ കടം പറയില്ല. നിങ്ങള് വന്നപ്പോ, ഞാന്‍ കൊപ്രക്കളത്തിലേക്ക് പോകാന്‍ നിക്കുന്നത് കാരണമാ തരാഞ്ഞത്.

കൊപ്രക്കളത്തില് നില്‍ക്കുമ്പോ, നിന്റെ അച്ഛന്‍ അങ്ങോട്ട് വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു വെളിച്ചെണ്ണ വാങ്ങാന്‍. ഞാന്‍ ആ കാശ് അപ്പോ തന്നെ നിന്റെ അച്ഛന്റെ കയ്യില് കൊടുത്തു.

കടം നിറുത്തുന്നത് ആന്റോന് പണ്ടേ ഇഷ്ടമല്ല. അതാ എന്റെ ശീലം.

ആന്റോ പറയുന്നതൊന്നും എന്റെ ചെവിയില്‍ കയറുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല, കാരണം വീട്ടില്‍ ചെന്നാല്‍ ചെവിക്കല്ല് അച്ഛന്‍ അടിച്ച് പൊട്ടിക്കുന്നതോര്‍ത്ത് എന്റെ ചെവി മുന്നേ തന്നെ അടഞ്ഞുപോയിരുന്നു.